در سال های اخیر، اطلاعات در مورد نقش فیزیولوژیکی ویتامین K فراتر از تنظیم فرایند انعقاد گسترش پیدا کرده است و شامل بسیاری از دیگر جنبه های سلامت انسان می شود. در مطالعه ای که توسط Varsamis و همکاران انجام شده، اثرات مفید ویتامین K بر دیابت نوع 2 و سندرم متابولیک به عنوان عوامل خطر برای بیماری های قلبی عروقی بررسی شده اند . در بررسی های انجام شده دیده شده است که افزایش دریافت ویتامین K در رژیم غذایی با بروز کمتر دیابت نوع 2 (T2DM) مرتبط است و مکانیسم احتمالی آن از طریق افزایش تولید انسولین و افزایش حساسیت بافت ها به انسولین می باشد. علاوه بر این، سطوح بالاتر ویتامین K1 در پلاسما با کاهش خطر ابتلا به دیابت T2 و کاهش مقاومت به انسولین مرتبط است و آزمایشات نیز تأثیر مثبت ویتامین K بر تنظیم گلوکز را نشان می دهند. ویتامین K همچنین ممکن است بر لیپیدهای سرم و متابولیسم لیپیدها تأثیر بگذارد. با این حال، داده های موجود همچنان نیاز به بررسی بیشتر دارند. در نتیجه برخی مطالعات، ویتامین K احتمالا متابولیسم گلوکز و لیپید را بهبود می بخشد و می تواند یک هدف جدید در زمینه پیشگیری و کنترل دیابت نوع دو، مقاومت به انسولین و دیس لیپیدمی(اختلالات چربی) باشد.
با ویتامین K بیشتر آشنا شوید!
ویتامین K محلول در چربی است که در ابتدا برای نقش آن در انعقاد خون مورد مطالعه قرار می گرفت . این ویتامین به دو شکل یافت می شود، ویتامین K1 (فیلوکینون) و ویتامین K2 (مناکینون 4-13). K1 به طور گسترده در گیاهان وجود دارد و K2 توسط باکتری ها تولید می شود. مصرف K1 در رژیم غذایی عمدتاً از طریق سبزیجات و روغن های گیاهی است، در حالی که K2 از محصولات حیوانی و غذاهایی که تحت تخمیر باکتریایی قرار می گیرند فراهم می شود.
در یک مطالعه نشان داده شده، رژیم غذایی با مقدار مناسب K1 با کاهش شیوع مشکلات چربی و قند مانند پایین بودن HDL، بالا بودن تری گلیسیرید و بالا بودن قند همراه است.
به طور کلی چه گروه های غذایی را افراد مبتلا به دیابت می توانند مصرف کنند؟
سبزیجات
- غیر نشاسته ای: شامل بروکلی، هویج، سبزی، فلفل و گوجه فرنگی
- نشاسته ای: شامل سیب زمینی، ذرت و نخود سبز
میوه ها
- شامل پرتقال، انواع توت ها، سیب، موز و انگور
غلات
- حداقل نیمی از غلات روزانه، باید غلات کامل باشد
شامل گندم، برنج، جو دوسر، آرد ذرت، جو و کینوا
پروتئین
- گوشت بدون چربی
- مرغ یا بوقلمون بدون پوست
- ماهی
- تخم مرغ
- آجیل ها و بادام زمینی
لبنیات بدون چربی یا کم چرب
- شیر یا شیر بدون لاکتوز در صورت عدم تحمل لاکتوز
- ماست
- پنیر
علاوه بر مطالعه بر روی ویتامین K، سایر تحقیقات به بررسی اثر برخی از دیگر ویتامین ها در دیابت پرداختند:
Chromium
یک ماده معدنی کمیاب است که به بدن کمک می کند تا گلوکز را به طور موثر استفاده کند و ممکن است برای حساسیت به انسولین و کنترل گلوکز خون مفید باشد. میزان مصرف آن را پزشک تعیین می کند. همچنین به دلیل عوارض معده و کلیوی ممکن است برای بعضی از افراد مناسب نباشد.
آلفا لیپوئیک اسید
اسید آلفا لیپوئیک (ALA) ممکن است به کاهش درد ناشی از نوروپاتی دیابتی، نوعی آسیب عصبی که در دیابت رخ می دهد، کمک کند.
ویتامین C
مطالعه ای در سال 2016 نشان می دهد که ویتامین C ممکن است کنترل قند خون و حساسیت به انسولین را بهبود بخشد. همچنین این مطالعه نشان داد که ویتامین C می تواند نقش محافظتی در پیشگیری از ابتلا به دیابت نوع 2 را ایفا کند. علاوه بر این، یک مطالعه در سال 2017 بیانگر آن است که بزرگسالان مبتلا به پیش دیابت یا دیابت به ویتامین C بیشتری نیاز دارند. این مطالعه اشاره می کند که ویتامین C ممکن است با التهاب و استرس اکسیداتیو که نقش کلیدی در ایجاد دیابت دارد، مقابله کند.
ویتامین D
اگرچه تحقیقات بیشتری هنوز لازم است، برخی شواهد نشان میدهند که ویتامین D ممکن است خطر ابتلا به بیماریهای خودایمنی مانند دیابت نوع 1 را کاهش دهد و ممکن است حساسیت به انسولین را افزایش دهد. علاوه بر این، یک مطالعه در سال 2022 نشان داد که افزودن مکمل ویتامین D به انسولین درمانی ممکن است به کند کردن پیشرفت بیماری در کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 کمک کند.
(Cinnamon) دارچین
یک بررسی در سال 2019 نشان می دهد که مکمل دارچین ممکن است سطح گلوکز خون ناشتا را کاهش دهد اما تأثیر قابل توجهی بر سطح A1C، وزن بدن، سطح انسولین یا مقاومت به انسولین ندارد.